Alweer een drumseizoen afgesloten. Deze week de laatste reguliere lessen gedaan. Volgende week nog een paar losse lesjes, maar dan is het toch echt vakantie.
Rare combinatie eigenlijk, muzikanten en vakantie. Want muziek maken is het liefste wat ze doen. Ook in de vakantie. Ik hoor dat ook al van sommige van mijn leerlingen; dat ze eigenlijk helemaal geen drumvakantie hoeven. Mooi is dat. Anderzijds weet ik dat met name de (piep)jonge drummers de zomervakantie wel heel fijn vinden. En dat is die natuurlijk ook. Even geen verplichtingen.
De echte afsluiting van het seizoen was eigenlijk mijn drumconcert van vorige week zondagmiddag bij NR.2 in Vorden. Het optreden waaraan het grootste deel van mijn drumleerlingen meedeed. Ze speelden allemaal een nummer met een echte live-band. De vijfde keer alweer, dit concert. En de tweede keer dat ik het in mijn eentje heb georganiseerd.
Als je niet perse in het middelpunt van de belangstelling hoeft te staan en niet enorm de behoefte hebt om het hele programma aan elkaar te praten, dan is dat nog best een dingetje. Zo één waarvan je je op de zondagochtend vertwijfeld afvraagt waarom je het ook alweer hebt gewild. Zeker als je de nacht ervoor om 4 uur thuiskwam van een gig in Zuid-Limburg.
Maar dan, als het eenmaal zover is. Als de soundcheck voorspoedig is gegaan, de eerste twee drummers heel goed hebben gespeeld en ik me langzaam relaxed begin te voelen achter die presentatiemicrofoon, dan wordt het leuk. Dan verbaas je je over de prestaties van de jongens en meisjes achter de drumkit, die soms net zo gespannen waren als ikzelf, maar toch boven zichzelf uitstijgen.
En over die van de bandleden Meindert, Hans, Marcel en Jacco, die al die nummers moesten instuderen en nauwelijks gelegenheid hadden dat samen te repeteren. Er gaat dus wel eens wat fout. Dat is niet erg. En bovendien, dat lost zich vanzelf weer op. Zo gaat dat live. Ook een mooie ervaring voor drummers.
Dan zeggen de fans achteraf: “Fout? Niks van gehoord!” En dat zeggen ze niet om aardig te zijn. Nee, het valt gewoon niet op.
Maar vooral ging er veel goed. Heel veel. Niet alleen muzikaal trouwens. De zorg vooraf over de hitte en teveel mensen bleek gelukkig niet nodig. De ventilatoren van Piet, en, buiten, de ijskar van Mieke deden hun werk. Ondertussen speelden wij door. Van Wulf en Niall Horan via Bruno Mars en John Mayer naar Led Zeppelin, Iron Maiden en – waarom niet – een harde versie van Metallica’s Sad But True. Als afsluiter Eagles, met Lobke, die net een jaartje drumt, als Don Henley en Meindert’s gitaarleerling Stijn als gastgitarist. En tussendoor veel drumsolo’s en -duels. Het is toch een drumconcert, nietwaar.
Langzaam viel alles op zijn plek. En wist je weer waarom je het ook alweer wilde.
Dan is het heel leuk om in de week erna nog die allerlaatste les te doen. Nog wat liedjes spelen en vooral napraten over de zondag, over het optreden. Als er dan alweer een paar drummers zijn die al een idee hebben welk nummer ze volgend jaar willen gaan doen, of iets aardigs hebben meegebracht (Had je niet hoeven doen. Nee, echt niet! – maar toch heel leuk:), dan weet je helemaal weer waarvoor je het ook alweer deed.
Volgend jaar dus weer, drummers. Afgesproken!
En een hele fijne vakantie gewenst!! Ondanks geen drumles…….
