Zojuist op de deurmat: weer een mooie editie van muziekmagazine SOUNDZ. Daarin mijn artikel over good old Glenn Hughes. De man die op pensioengerechtigde leeftijd nog rockt, funkt en grooved als een jonge hond.
Mooi interview was het, alweer een maand of wat geleden in de Boerderij in Zoetermeer. Niet zozeer een aardige, maar zeker interessante man. Fysiek inmiddels wat fragiel. Een sprintje over het podium zat er niet in. Maar wat wil je ook; net twee splinternieuwe knieën aangemeten gekregen. En een leven vol drank en drugs en bijna-dood achter zich. Ver achter zich, dat wel. Want Glenn Hughes is al pakweg 25 jaar clean.
Ondanks die lichamelijke ongemakken blaakte de man van energie. Zowel op als achter de bühne. Hij sprak vol passie over zijn laatste soloplaat Resonate, wat mij betreft één van de beste albums van 2016. Maar ook over zijn verleden bij Deep Purple, over hoe onhandelbaar hij vroeger soms was, over het ‘niet-verwacht-maar-gelukkig-toch-gekomen’ nieuwe album van gelegenheidsband Black Country Communion en uiteraard over zijn voorliefde voor soul en in het bijzonder Stevie Wonder en Smokey Robinson.
Maar fascinerend was vooral zijn vurige pleidooi over geloof, spiritualiteit, hogere machten, muziek en liefde. Hij heeft een opdracht hier op deze aarde, zo vertelde hij.
“Het zal je vreemd in de oren klinken, maar geloof me; ik heb een heel bewust contact met hierboven. God, Boeddha, Allah, het doet er niet toe. Het is groter dan wij allemaal samen. Een hogere macht die van mij vraagt de boodschap van liefde te verspreiden. Muziek is een helende kracht. Het brengt mensen samen, ongeacht kleur of religie.”
Hughes zei het zonder blikken of blozen. Knipperde niet even met zijn ogen. Hij keek me juist strak aan, om de ernst van zijn betoog te benadrukken. En ook omdat hij waarschijnlijk wel weet dat hij niet altijd serieus wordt genomen.
“Niet iedereen zal het van me aannemen’, zei hij zelf ook. ‘Maar ik denk zelfs dat muziek de enige manier is om de wereld te genezen. Je kan angst wegdrukken door drank of drugs te nemen. Of boos te worden. Dat heb ik zelf volop gedaan. Maar luisteren naar muziek is een heilzame en pure manier om blij te worden. Je wordt er een fijner mens van.”
Wat je er ook van mag denken, ik vond het mooi. Niet zozeer dat muziek het enige is dat de wereld nog kan redden, hopelijk zijn er ook nog andere opties. Maar wel dat muziek mensen samen brengt, een positieve vibe verspreidt
‘The message of love’, zegt Glenn Hughes in Soundz. ‘Spreadin’ the blues’, is het motto van The Veldman Brothers. Gisteren deden we dat in Oosterbeek, vanavond op de Groenmarkt in Amersfoort.
Het maakt niet zoveel uit hoe je het noemt. Het gaat om de essentie: blij worden van muziek. Zo is het, Glenn Hughes!
